مبارزه و جنجال با دشمنان تاریخی به قدمت بشر دارد ،حتی قدیمی ترین آثار به دست آمده از انسانهای اولیه نشان دهنده ابزاری برای مبارزه و مقابله با مهاجمین یا دشمنان است (( حیوانات درنده یا سایر انسانها)) و اصولا نیاز حفظ جان ایجاب می کند که در ابتدایی ترین شکل حیات روشهایی برای درگیری احتمالی موجود باشد. کما اینکه در تمامی حیوانات روشهای حمله و دفاع از خود به چشم می خورد. لذا نتیجه می گیریم که حرکات رزمی را نمی توان به شخص ، ملیت یا گروهی نسبت داد و آنچه را که امروزه به صورت یک هنر ((نه صرفا یک ورزش)) از حرکات رزمی اولیه مشاهده می کنیم حاصل طبقه بندی و کلاسیک کردن حرکات توسط ملتهای شرقی بخصوص کشور چین است.
که پایه گذار آن را به شخصی به نام بودهیدآرما نسبت می دهند ، وی که بیست و هشتمین جانشین بودا است و در سال 520 بعد از میلاد مسیح می زیسته جهت آموزش تعالیم بودایی و تبلیغ و ترویج این آیین از هند وارد کشور چین شد و پس از ملاقات با امپراطور به منطقه ای در کوه های سونگ شان رفته و در آن منطقه که به شائولین موسوم است شروع به ادامه تعالیم نمود اما به علت دشواری تمرینات که شامل تمرینات تمرکز فکر و نفس کشی و روزه داری طولانی مدت بود ، تمامی شاگردان و مریدان وی به حالت غش و اغما افتادند.از آنجا شد که وی تصمیم گرفت برای تقویت بنیه جسمی شاگردان خود حرکاتی را پایه ریزی نمایید.او مدتها به سکوت و تنهایی فرو رفت حتی مشهور است که 9 سال به دیوار یک غار نگریسته و به فریاد مورچگان گوش فرا داد و سر انجام 18 روش مشت زنی را ابداع کرد که بعدها به 18 مشت راهب یا شربولوهان چوان مشهور گشت.
این 18 روش پایه و اساس هنرهای رزمی چین در سراسر جهان شد و چنانچه خواهیم گفت حتی پس از تکمیل و گسترش از کشور چین به جزیره اوکیناوا و از آنجا به ژاپن رفته و سرانجان ورزش
کاراته نیز از آن منشعب گردید. البته بودهیدآرما پایه گذار و اشاعه دهنده روش چی کونگ یا ذن در دنیا هم می باشد. ژاپنی ها او را داراماتائیشی و چینی ها اورا هااوراتامو می نامند. در مورد ذن و چی کونگ در بخش مربوطه به تفصیل سخن خواهیم گفت.
همانگونه که ملاحظه می فرمایید رابطه تنگاتنگی بین پایه گذار چی کونگ و ذن که از طرق درونی می باشند با هنر رزمی موجود می باشداما خلاصه نظریات و عقاید کارشناسان رزمی در دنیا 2 تقسیم بندی زیر است.
هنرهای رزمی بیرونی :
که به تقویت عضلات بدن تکیه کرده و معتقد است که عضلات و مفاصل باید هرچه بیشتر محکم و لاستیکی شده و در برابر ضربات حریف مقاومت نمایید. در این روش ضربه زدن با به کار گیری اصول فیزیکی و مفاصل و محور های بدن می باشد. در این گونه سبک ها سعی بر آن است که سرعت و قدرت ضربه هر چه بیشتر توسعه پیدا نماید.یعنی با بالا بردن سرعت جرم و قدرت ضربه افزایش یابد.
در این روش عضلات،استخواها و مفاصل تمامی سرمایه یک ضربه عالی و پر قدرت است.
هنر های رزمی درونی:
در این روش سعی بر توازن و بر قراری تعادل در انرژی بخصوص انرژی درونی است اعتقاد مجریان این سبکها در این است که در درون وجود آدمی علاوه بر نیروهای درونی - روانی که به صورتمشهود قابل درک است نیروی دیگری بنام نیروی
((چی)) موجود می باشد که یکی از مراکز آن حوالی ناف و به نام ((دانتین)) می باشد.
و با انجام تمرینات ویژه سعی بر برقراری مثبت این نیرو در سراسر اعضا و ذخیره این نیرو دارند.در این روش توجه چندانی به قدرت عضلات و بدنسازی نمی شود، بالعکس دقت و انرژی بیشتری را صرف بیدار سازیو بکارگیری نیروی درونی می کنند.
سبک
تای چی چوان معروف ترین سبک درونی می باشد، البته سبکهای بسیاری همچون هیسینگ آی چوان ، پاکوا چوان و..... مدعی پرورش نیروهای درونی در سبک خود می باشندو وجه اشتراک تمامی این سبک ها استفاده از حرکات آرام تمرکزی و اجرای نفس های عمیق است.
عمدتا حرکات و مبارزات در سبکهای درونی بر اساس فلسفه انرژی
لائوتسه دانشمند بزرگ چینی و سپس دنباله روانش کنفسیوس می باشد.
کنفسیوس علاوه بر ادبیات چین در نشر هنرهای رزمی نیز تاثیر بسزایی داشته تا آنجائیکه تمامی شاگردان وی در امر جنگاوری و ادبیات متخصص بوده اند.
سبکهای ترکیبی درونی-بیرونی:
از تلفیق و ترکیب 2 روش بیرونی و درونی گرفته شده و امروزه اکثر سبکها حتی سبک های بیرونی کهن نیز تا حدود زیادی تبدیل به سبکهای ترکیبی شده اند.شما با دقت و مطالعه پیرامون سبکها می توانید به راحتی متوجه شوید که اساتید رده بالای سبک های بیرونی نیز به تمرکز فکر و ضربه زدن با نیروی درون می پردازند. چرا؟
علت آن است که حرکات فیزیکی محدودیت بسیاری دارد و چون اولا با ازدیاد سن از تحرک و جذابیت آنها کاسته شده و میدان حرکتی آنها به حداقل مقدار خود می رسد.ثانیا در یک مبارزه رو در رو که انسان با حریفان متعدد مواجه می شود همه به یک اندازه دارای قدرت بدنی و تکنیک نیستند. شاید بتوان با استفاده سریع و بموقع تکنیکهای فیزیکی بر بسیاری از کسانی که در حد قدرت بدنی پائین تر یا مساوی با شما دارند غلبه کرد اما در مواجه با حریفانی بالاتر از نظر قدرت فیزیکی و فنی به ناچار تابع اصول سبک های درونی می شوید.
از اینجاست که اکثر سبکهای امروزی که در دنیا مشغول تمرین هستند معتقدند باید هم بعد فیزیکی و هم بعد متافیزیکی را در درون خود رشد و توسعه داد
سبک های رسمی کشور 