ناگيناتادو شكلي از تمرين با نيزه است كه اكنون نيز به طور وسيعي انجام مي گيرد. ناگيناتادو يكي از قديم ترين هنرهاي رزمي ژاپن است كه تاريخ آن به اوايل كار پديد آمدن طبقه جنگاوران در قرنهاي هفتم و هشتم ميلادي مي رسد. بنابراين قدمت آن به قدمت شمشير زني و هنر كمانداري و حتي شايد از آنها نيز قديم تر باشد زيرا كه مورخان ژاپن تاريخ قديم ترين مكتب منظم فنون ناگيناتادو را به سال 1168 به عقب مي برند در حالي كه اولين مدرسه شمشير زني بنا به گفته ايشان به سال 1350 ميلادي بنياد گرديده است.

در استيل کنوني هنر رزمي کومدو از Jukdo يا چهار قطعه شمشير از چوب بامبو و Hogoo يا محافظ سر و بدن استفاده مي شود.در کومدو، اگر رزمي کاري، ضربه اي دريافت کند، مبارزه را واگذار کرده است. در اين وضعيت، ديدگاه و شرايط روحي فرد، اهميت بسياري دارد.

يوسيکان بودو يک هنر رزمي مواج است که حرکات موجي شکل آن از پاها و لگن شروع مي شود. اين سبک، شامل همه فنون مربوط به رشته هاي کاراته، جودو، جوجيتسو و آيکيدو مي باشد.

تن شين شودان كاتوري شينتو ريو قديمي ترين سنت جنگ با شمشير در ژاپن است. در 1960كاتوري شينتو ريو عنوان ميراث طبيعي ژاپن را به خود اختصاص داد.از نظر تاريخي پيروان اين مكتب فقط مجاز بودند در جنگهايي شركت كنند كه امپراطور از آنها مي‌خواست يا براي محافظت از كشور بود. آنها در هيچ شرايطي حق نداشتند به عنوان سرباز اجيرشده براي قدرت طلبان خدمت كنند. بدليل اين استقلال بود كه سران كاتوري شينتو ريو مي‌توانستند قانوني را برقرار كنند كه هركسي صرف نظر از موقعيتش مجاز بود بياموزد.

تايدو (Taido) يک هنر رزمي ژاپني است. اين هنر رزمي توسط روح قديمي سامورايي ها و تفکرات آنها تحت تأثير قرار گرفته اما امروزه براي رسيدن به همه اهداف و دستيابي به احتياجات جامعه مدرن بشري مورد استفاده قرار مي گيرد. از نظر سامورايي ها تنها در يک خط قرار گرفتن و از ضربات لگد يا مشت استفاده کردن، هنر رزمي محسوب نمي شود بلکه هنر رزمي آن است که شخص مبارز در فواصل مختلف و زواياي گوناگون جهت حرکت خود را تغيير داده و توازن و تعادل خود را حفظ نمايد.