پنجاک سیلات

کشورهای آسیایی اکثراً دارای رشته رزمی مخصوص خود می باشند و مالزی از اين قاعده مستثنا نیست. مردم دنیا با رشته هایی از قبیل کاراته، تکواندو، جودو و کونگ فو بدلیل دیدن فیلمهای هالیوودی و هنگ کنگی آشنایی دارند. اما با رشته رزمی با طراوت، مهلک و زیبای "سنی سیلات" که در مالزی ریشه دارد آشنایی کافی ندارند. "پنچاک سیلات" یکی از کشفهای مهم در زمینه ورزشهای رزمی در قرن 19 میلادی بود که به سرعت عمومیت گسترده ای یافت. در قرن بیستم اين رشته به سرعت گسترش یافت و از نظر مردم مالایی (خواستگاه آن) بعنوان يک مظهر تاریخی که هم روش زندگی و هم ورزش و هم يک آموزه اخلاقی و روحانی است مورد توجه و احترام است.

واژه پنچاک سیلات يک واژه گسترده برای نامگذاری فرمهای گوناگون مبارزاتی در مجمع الجزاير اندونزی است که در منطقه آسيای شرقی در کشورهای اندونزی، مالزی و برونئی یافت مي شود و تا قبل از پایان استثمار در سال 1949 بنام مجموعه ای از هند شرقی ناميده می شد..

فلسفه و تاریخچه :

لغت سیلات از لغت "سی کیلات" گرفته شده است که به معنی: "شخصی است که همچون آذرخش حرکت می کند". پنچاک سیلات به معنی مبارزه برای دفاع از خود می باشد. در تاریخ قدیم اين سرزمین جنگهای متعددی میان قبایل بومی و پادشاهی جزایر مالایی رخ داده است و در آن زمان مبارزان سیلات دارای احترام بوده اند و مقامهای اجتماعی و سیاسی را بدست می آورده اند.

پنچاک سیلات از مشاهده و باز سازی روش حرکتی حیوانات بویژه میمون، ببر و عقاب سفید متاثر شده است ولی ريشه اصلی آن بدلیل عدم وجود مدارک مستدل کاملاً روشن نیست. سبک مبارزاتی اين رشته بطور موثری از سبکهای هندی و چینی الهام گرفته شده است. افسانه ای در مورد اين رشته بيان می کند که اين رشته توسط بانویی از سوماترا بنام "برسیلات" پایه گذاری شده و نام اين رشته نيز از نام او الهام گرفته شده است.

یافته های باستانی نشان داده است که سیستم مبارزاتی رسمی از قرن ششم میلادی در جزایر مالایی وجود داشته است. مبارزان حکومت پادشاهی باستانی "سری وی جاوا" در سوماترا (قرنهای 4 تا7 میلادی) و "ماجاپاهیت" (قرنهای13 تا 16 میلادی) بدلیل تواناییهای مبارزاتی در سیستم سیلات توانستند بر سرزمينهایی که اکنون اندونزی و مالزی و سنگاپور ناميده می شود توفق یابند. بر اساس کتاب "تاریخچه توسعه پنچاک سیلات" به قلم "هیزبواله رحمان" تعدادی از مردم چین به دانشگاه "نالاندا" آمده بودند تا هم "بودیسم" و هم "سیلات" را فرا گیرند. مهاجرت از کشورهای ديگر مانند هند نيز به همراه چینیها باعث تاثیر بر سیستم مبارزاتی سیلات گرديد. در نتیجه تعدادی از سیستمهای پنچاک سیلات از سلاحهای مربوط به هند مانند: تریزولا (باتوم دوشاخه) يا روش مبارزاتی هند و يا شمشيرهای عربی استفاده می کنند.

روشهای مبارزاتی:

اين رشته يک سیستم پیچیده از حرکات دفاعی و حمله ای است که بر اساس تنوعی از ضربات و حرکات دست، پا، پرتاب، قفل مفصل و همچنین مبارزه با سلاح را در بر می گیرد. تکنیکهای آن بر روانی و پیوستگی حرکات استوار است که موثر بودن مبارزه را موجب می گردد. سلاحهای بکار رفته در اين رشته شامل: چاقو، چوبهای بلند و کوتاه و شمشير است.

پنچاک سيلات مانند هر هنر مبارزاتی دیگر، بر تمرينهای روح و روان بسيار تاکيد می نماید. تعدادی از "پاندکارها" (اساتيد اين رشته) ادعا دارند که اصول ارزشمند مذهبی را در اين رشته به همراه روش مبارزاتی از اساتيد خود آموخته اند. سیلات تنها یک روش مبارزه نیست بلکه نوعی تمرین روحانی و مذهبی نيز محسوب می گردد بطوریکه در اندونزی و مالزی با تعلیمات مذهب اسلام و در فیلیپین در ترکیب با رشته "کالی" و مکتب کاتولیک و در منطقه "بالی" در ترکیب با تعلیمات هندوئیسم است. در حال حاضر اين رشته بدون توجه به وجهه روحانی و دینی مورد ادعا تدريس می گردد.

آموزشهای پنچاک سیلات بصورت تدريجی و متناسب با رده های مهارتی مختلف برنامه ريزی مي شود. اصول اوليه در آموزش،تعلیم فرمهای اجرایی است که بخشی از آن به رقص شباهت دارد (پنچاک) و بخشی به مبارزه (سيلات). مبارزات آزاد که "سامبات" ناميده مي شود از اجزاء مکمل آموزشهامحسوب می گردد.

"کباتی نان" تمرينات تنفسی در اين رشته می باشد که مشابه ديگر رشته های رزمی است.

تمرينهای مراحل پیشرفته تر "کروجاک" نام دارد و به مبارزه با چند حريف و همچنین خلع سلاح حريفان مسلح اختصاص دارد. در مراحل پیشرفته آموزشی بخش عمده ای بر استفاده از سلاح استوار است.

سیلات دارای سبکهای متعددی است که براساس محل پیدایش آنها، نام حیوان مورد تقلید، نام بوجود آورنده آن سبک، اصول معنوی مورد تاکید در سبک و یا نحوه اجرای حرکات فیزیکی در آن سبک، نامگذاری شده اند. در حال حاضر حدود 200 سبک سیلات وجود دارد که دو استایل معروف آن بنامهای: "سنی گایونگ سیلات" و "چکاک سیلات" معروف ترند. در حالی که بیشتر حرکات سبک "سنی گایونگ" آکروباتیک هستند، در سبک "چکاک" حرکات بطور مستقیم اجرا می شوند. مدرسه سومی نيز وجود دارد که بطور فراوان مورد استقبال قرار گرفته و سبک "لینکاه سیلات" نام دارد.

با وجو صدها فرم سیلات برای شناخت بهتر اين رشته لازم آنست که در سبکهای مزبور استراتژيهای مبارزاتی را مجزا نماييم. اين استراتژيها شامل هفت روش مبارزه می باشند:

ضربات با کف دست، 2- مبارزه بر روی زمين، 3- تکنيکهای قفل مفصلی، 4- استفاده از لگد ها و درو کردن با پا، 5- حرکات سريع و قافلگيرانه، 6- استفاده از ضربات قدرتی و در انتها 7- استفاده از سلاح

پنچاک سیلات گاهی به نام "پوکولان" که معرف هنر های مبارزاتی خالص بومیان اندونزی است و توسط هنر های رزمی چینی و يا هندی تاثیر نپذیرفته است نیز ناميده شده است.