جي‌چين فوناكوشي فوناكوشي در واقع خالق سبكي است كه امروزه در اروپا به عنوان شوتوكان شناخته شده است و با همين عنوان در تاريخچه هنرهاي رزمي جاي گرفته است. وي در سال 1868 در جزيره اوياما متولد شد. حدوداً 15 ساله بود كه كاراته (آن وقتها هنوز به نام توته يا اوكياواته مشهور بود) را به لطف يكي از همكلاسيهايش شناخت.
و اين همكلاسي، كسي نبود جز پسر استاد مشهور جزيره يعني: استاد آنكو آزاتو. جي‌چين آن قدر اصرار كرد تا استاد راضي شد او را در كلاسش ثبت‌نام كند. در آن زمان كاراته هنوز هم كم و بيش به عنوان امري محرمانه بود، آزاتو هم شاگردان زيادي نگه نمي‌داشت و چند سال بعد جي‌چين كه توانسته بود رضايت خاطر استاد را بدست آورد توسط استاد به استاد كار كشته ديگري به نام آنكو ايتوسو معرفي گشت. ما حول و حوش سال 1890 هستيم. ايتوسو برنامه‌هاي زيادي در سر داشت. او مي‌خواست كاراته در سطحي بسيار وسيع و قابل دسترس براي همگان باشد و خصوصاً مي‌خواست اين تمرينات را با بچه‌ها آغاز كند. فوناكوشي اين نگرش را با احساسات خود مناسب يافت و با همين طرز فكر بعنوان مربي يك مدرسه ابتدايي پذيرفته شد. در سالهاي 1900 تا 1905 حرف ايتوسو به كرسي نشست: كاراته به عنوان درس رسمي در مدارس ابتدايي و راهنمايي اوكيناوا ثبت‌نام شد و فوناكوشي آموزش كاتاي پي‌نان (كه بعدها به اسم هي‌يان ناميده شد) به بچه‌هاي كم سن و سال را شروع كرد. با اين حال فوناكوشي هنوز از شرايط اجتماعي و وضعيت اقتصاديش راضي نبود. او تصميم گرفت اوكيناوا را به قصد توكيو ترك كند تا در آنجا بتواند كاراته را به عموم ژاپني‌ها معرفي كند، اين كار آساني نبود و فوناكوشي به خوبي به اين امر واقف بود. براي اين كه بتواند شانس بيشتري بدست آورد ابتدا تصميم گرفت ديداري از تمامي مدارس اوكيناوا داشته باشد تا بتواند كاتاهاي مختلف بي‌شماري را از سبك‌هاي مختلف بياموزد تا بتواند در توكيو مكتب‌هاي مختلف كاراته را به نمايش بگذارد. در سال 1922، اين ماجراجويي به نتيجه رسيد و فوناكوشي كلاسهايي را در پايتخت ژاپن داير كرد. شاگردانش اغلب از قشر فرهنگي و دانشگاهي بودند… بعد از گذشت چند سال جمعيت رزمي‌كار اوكيناوا بيشتر و بيشتر شد. سال 1936 توسط شاگردان استاد كميته‌اي جهت پرداختن به محتوا و اصول كلي ابتدايي و انتهايي يك سبك اختصاصي تشكيل شد. قاعدتاً بايد براي اين سبك نامي در نظر گرفته مي‌شد و چون متعلق به فوناكوشي بود آن را )سبك فوناكوشي( ناميدند ولي خود استاد نام )شوتو) را برگزيد و پس از آن كميته نام )شوتوكان) به معناي )خانه شوتو) را تصويب كرد. بعد از آن هر كس وارد رشته‌هاي رزمي ژاپن مي‌شد به عنوان پيرو سبكي ناميده مي‌شد كه رزمي‌كاران آن مكتب برگزيده و با آن به تمرين مي‌پرداختند. سالهاي 1936 براي فوناكوشي سالهاي مهمي به شمار مي‌رفت. استاد اوكيناوا سبك خود را انتخاب كرده بود و مي‌خواست با نتايج تحقيقاتي كه به نظرش براي متد آموزش سبكش ضروري به نظر مي‌رسيد، تحولي در آن ايجاد كند. ابتدا تصميم گرفت نگارش كلمه كاراته را تغيير دهد، به جاي نوشتن دو كلمه كه معناي ) دست چيني) را مي‌داد اولين بخش آن را تغيير داده و به جاي آن )دست خالي) را برگزيد. سپس اصطلاحات تكنيكي و برنامه‌هاي آموزش هر درجه را تعيين كرد و در نهايت فلسفه تمرينات خود را بيان نمود: كاراته به معناي جوتسو (يعني نبرد) نيست مگر براي )دو) يعني (خود). (يعني كاراته به معناي نبرد با خود است) كاراته- دو نگرش رزمي و قاطع در همه ابعاد است.
معرفی آکادمی 